Hvernig eru verðmæti metin? Náttúran er landsins verðmætasta eign

Hún er merkileg þessi umræða, þar sem verið er að stilla náttúruvernd upp sem óvini verðmætasköpunar. Hvers vegna það er gert veit ég ekki, þar sem fátt bendir til þess að þetta sé rétt.  Náttúran er verðmæti og því er náttúruvernd ekkert frábrugðin því að við viljum verja störf í fiskvinnslu eða stóriðju.  Með því að verja náttúruna erum við að verja þau verðmæti sem í henni felast.

Á síðustu árum hefur orðið mikil fjölgun ferðamanna til Íslands.  Flest viljum við halda að það sé vegna þess að fegurð landsins sé að draga fólk hingað, dulúð þess og svo hin óbeislaða náttúra þess.  Hvert árið á eftir öðru hefur verið metár í fjölda ferðamanna.  Hefur þessi fjölgun fært í þjóðarbúið gjaldeyristekjur sem nema tugum milljarða á ári.  Þá er ég bara að tala um áhrifin af fjölguninni.  Kostnaðurinn á móti er óverulegur, en hleypur þó örugglega á milljörðum.

Síðasta stóriðja sem var byggð hér á landi kostaði með öllum tengdum mannvirkjum og framkvæmdum í kringum 300 milljarða króna á gengi þess tíma.  Nú hefur þetta gengi hátt í þrefaldast á þeim hluta lánanna sem tekin voru í japönskum jenum, en hækkað um 80-100% af lánum í evrum og dollurum.  Núvirt er því staða lánanna kannski í kringum 700 milljarðar króna.  Þessi framkvæmd útvegar vel innan við 5.000 manns vinnu og telur um 60 milljarða í útflutningstekjur (miðað við fréttir í fjölmiðlum nýlega).

Út frá þessu einfalda samanburði er enginn vafi í mínum huga, að arðsemi ferðaþjónustu er margföld á við virkjana.  Verðmætaaukningin sem við erum að fá út úr hverri krónu sem sett er í uppbyggingu ferðaþjónustu er margföld á við þá verðmætaaukningu sem fæst fyrir hverja krónu sem sett er í framkvæmdir vegna stóriðju og virkjanir tengdar þeim.  Menn segja að virkjanirnar borgi sig upp á 20-30 árum og eftir það verður hagnaðurinn meiri.  Raforkuöflun er ekki ein um að þegar afskriftartími er liðinn, þá aukist hagnaðurinn.  Það á líka við um ferðaþjónustuna.

Nú er ég ekki að segja, að við eigum ekki að virkja og ég er ekki að segja, að við eigum ekki að nýta orku frá virkjunum til afmarkaðrar atvinnustarfsemi á borð við stóriðju.  Nei, ég er að benda á að í mörgum tilfellum erum við að fórna meiri hagsmunum fyrir minni, langtíma hagsmunum fyrir skammtíma, með því að rjúka af stað í virkjanir og stóriðju.  Þess vegna styð ég þá varfærni sem er kemur fram í vinnu að rammaáætlun um orkunýtingu.  Frestun virkjunar getur vissulega leitt til tapaðra tekna, en virkjun á röngum stað getur eyðilagt svæðið sem ferðamannasvæði og þar með valdið meiri skaða en tekjurnar sem virkjunin halar inn.  Virkjun sem er frestað má byggja síðar, en röskuð náttúra verður aldrei ósnortin aftur.

Ísland er vin í eyðimörkinni

Ég hef lengi verið þeirrar skoðunar að stærsta auðlind Íslands er landið sjálft.  Ég hef alltaf verið heillaður af fegurð þess og margbreytileika.  Í mínum huga höfum við bara nýtt okkur brot af þeim möguleikum sem felast í ferðaþjónustu, en er jafnframt þeirrar skoðunar að við eigum að ganga varlega um gleðinnar dyr.

Ekki er hugmyndin að selja ferðalög um landið í þessum pistli heldur benda á að til lengdar þá felast meiri verðmæti í tiltölulega ósnortinni náttúru en í stóriðjuverum.  Stóriðjan og virkjanir kunna að útvega skjótfengin auð, en hitt færir okkur meiri auð til lengri tíma.

Ísland er vin í eyðimörkinni í þeim skilningi að hér á landi er aðgangur að náttúru sem hvergi er að finna í Evrópu.  Hvergi í Evrópu eru víðáttur sem hér þar sem engir þéttbýliskjarnar eru að trufla útsýnið.  Hvergi í Evrópu getur þú á sama klukkutímanum gengið á jökul og nýrunnið hraun.  Hvergi í Evrópu getur þú á sama klukkutímanum farið í fuglabjarg og setið í náttúrulega heitri setlaug.  Hvergi í Evrópu getur þú gengið um náttúruperla á borð við Mývatnssvæðið og á sama klukkutíma skoðað hverasvæði á borð við Hverönd.  Hvergi í Evrópu getur þú gengið eftir sigdal sem enn er í mótun og horft til hægri yfir á Evróasíu plötuna, en til vinstri á Norður-Ameríku plötuna.  Og fyrir þá sem eru að leita að norðurljósunum, þá Ísland sá staður sem auðveldast er að komast til og skartar norðurljósunum reglulega.  Það er þessi nálægð staða sem gerir Ísland svo sérstakt.  Það er þetta sem við viljum og verðum að varðveita.  Það er þessi nálægð landsins við helstu markaðssvæði sem gerir náttúru Íslands að mikilvægri og eftirsóttri söluvöru.  En hún verður það bara á meðan við varðveitum hana og röskum ekki meira en nauðsynlegt er.

Vísar gagnrýni Bjarna á bug

Athugasemdir

[Stefán Júlíusson, 18.3.2012 kl. 14:37]

Já, náttúran er mjög verðmæt. 

Hún skapar okkur sérstöðu á meðan að stór álver búa til no-name vöru í samkeppni við aðra no-name vöru.  Þessar vörur búa til samkeppni byggða á því hver getur framleitt vöruna á sem ódýrastann hátt.

Við eigum að byggja á framleiðslu sem byggir á Made-in-Iceland.

Þá "framleiðslu" stundar ferðaiðnaðurinn mjög vel.  Þar verður til alvöru virðisauki.

[Marinó G. Njálsson, 18.3.2012 kl. 14:53]

Þar kom að því, Stefán, að við værum sammála

En öllu gríni sleppt.  Alls staðar í heiminum eru ríki í auknu mæli að gera út á sérstöðu sína.  Við eigum að gera það líka.

Sem leiðsögumaður, þá hef ég kynnst viðhorfi ferðamanna til náttúrunnar og landsins gæða.  Ferðamönnum finnst t.d. íslenskur landbúnaður mjög áhugaverður, Ísraelarnir sem ég var með í fyrra heilluðust af öllu þessu vatni sem við höfum aðgang að, norðurljósin heilla fólk upp úr skónum þó séu ekkert sérstök og það hefur séð fallegri myndir.  Að komast í námunda við náttúruna, landið, dýrin, gróðurinn, fossana, mosann, snjóinn, jöklana, sjóinn, fuglana, lömbin.  Allt er þetta svo óendanlega dýrmætt fyrir þá sem aldrei hafa fengið að upplifa hlutina og þetta eru verðmæti sem við verðum að verja.

[Kristinn Pétursson, 18.3.2012 kl. 15:22]

Það er rangt hjá þér að einhver sé að "stilla nátturu landsins upp sem óvini verðmætasksöpunar".

En þeir sem ætla að stöðva allar framfarir - til að auka gjaldeyristekjur - þeir eru frekar að "stilla sér upp" sem óvinir þjóðarinnar - þó þeir hugsanlega skilji það ekki.

Þjóðin verður að auka tekjur sínar í gjaldeyri - og það strax - því annars erum við í stórhættu.

Við getum ekki opnað gjaldeyrisviðskiptin - hvers vegna?  Vegna skorts á meiri gjaldeyrisskapandi framleiðslu.

Það verður að fara saman - afnam gjaldeyrishafta - og aukn framleiðsla.

Ég legg til að við aukum fiskveiðar - það mikið að við hættum að stækka fiskistofna t.d. í tvö ár - höldum þeim stöðugum. - þá aukast veiðar í botnlægum fiskistofnum um allt að 100 þúsund tonn = 50 milljarða meiri gjaldeyristekjur á ári. Launahlutfall er af þessu c.a. 25% = 12,5 milljarðar - = minna atvinnuleysi.

Jafnframt verður að virkja meira og byggja upp iðnað.

[Marinó G. Njálsson, 18.3.2012 kl. 15:40]

Kristinn,það er verið að stilla náttúruvernd sem óvini verðmætasköpunar. Hlustaðu bara á málflutning Bjarna Benediktssonar.

Segðu mér svo, hvaða verðmætaaukning hefur átt sér stað í tengslum við Kárahnjúkavirkjun og Fjarðarál?  Meðan við greiðum meira úr landi við að greiða niður kostnað af framkvæmdinni, þá hefur ekki orðið verðmætaaukning.  Hún á sér ekki stað strax.

Það er ekki nóg að horfa á vöruskiptajöfnuð vegna framkvæmdanna.  Líta verður á viðskiptajöfnuð framkvæmdanna.  Hann er ennþá neikvæður um fleiri hundruð milljarða og verður það næstu 15-20 árin.  Það er einmitt þessi neikvæði viðskiptajöfnuður sem er halda aftur af endurreisninni og afléttingu gjaldeyrishaftanna.

Rétt er að við verðum að auka gjaldeyristekjur okkar.  Við höfum í grófum dráttum tvær leiðir til þess:  1)  Hægur uppgangur sem drifinn er af innri öflum, þ.e. hagnaði fyrirtækja, innlendum lánamarkaði, styrkingu fiskistofna.  Þannig skilar hver einast evra, pund, dollar í að byggja upp gjaldeyrisforðann.  2)  Hraður uppgangur sem fenginn er að láni í útlöndum og hefur í för með sér að vöxtur gjaldeyrisforðans hefst ekki fyrr en eftir mörg ár.

Ég tel leið 1) vera betri kost en leið 2).

[Kristinn Pétursson, 18.3.2012 kl. 16:57]

Hvernig færðu út neikvæðan viðskiptajöfnuð af þessari framkvæmd Marinó?

[Kristinn Pétursson, 18.3.2012 kl. 16:57]

Kárahnjúka?

[Kristinn Pétursson, 18.3.2012 kl. 18:03]

Sala Alcoa á áli - frá Íslandi -  árið 2010 var 92 milljarðar - en sala á öllum þorski 72 milljarðar.

[Marinó G. Njálsson, 18.3.2012 kl. 18:11]

Kristinn, hvað flutti Alcoa inn hráefni fyrir mikinn pening?  Hver var erlendur fjármagnskostnaður Alcoa og hve mikið var greitt af lánum?  Hve mikið greiddi Landsvirkjun í vexti og afborganir af lánum vegna Kárahnjúkavirkjunar og tengdra mannvirkja?  Á hvaða gengi voru lánin tekin og á hvaða gengi eru þau greidd?  Þetta er það sem ég er að tala um.

Ég tek fram að ég er ekkert sérstaklega að beina spjótum mínum að Alcoa eða stóriðju, bara benda á að horfa verður á heildarmyndina.  Sem stendur skiptir meira máli fyrir þjóðarbúið að ná jákvæðum viðskiptajöfnuði en að koma hér af stað skuldsettum fjárfestingum, því þær lengja tímabil neikvæðs viðskiptajafnaðar.

Grunnurinn að styrkingu krónunnar og stöðugleika í hagkerfinu er jákvæður viðskiptajöfnuður.  Meðan það næst ekki rennum við áfram niður hlíðina að hengibrúninni.

[Jónas Jónson (IP-tala skráð) 18.3.2012 kl. 18:58]

Það felast gífurleg verðmæti í þeirri orku sem við eigum, þau aukast bara með hækkandi olíuverði í heiminum.

Virkjanakostir eru ekki óþrjótandi og það þarf að velja og hafna. Auðvitað á að selja orku á hæsta fáanlega verði.

Ekki er ástæða til að geyma virkjannakosti til framtíðar, virkjunin verður þarna í framtiðinni.

Ferðaiðnaður hefur kosti og galla td. er lítið um hálaunastörf í honum, það að minsta kosti segja stúlkurnar sem búa um rúmin á hótelonum.

Fyrst og fremst þarf að byggja á öllum þeim kostum sem við höfum og þjóðin að vinna saman með almannahag í huga til framtíðar.

Það á ekki að tjalda til einnar nætur flest ætlum við að búa hér áfram.

[Magnús Birgisson (IP-tala skráð) 18.3.2012 kl. 19:46]

Það er soldið skrítið að menn gera alltaf þá kröfu að "stóriðjan" þurfi að gera grein fyrir tekjum og gjöldum, kostnaði per starf, vöxtum og ávöxtunarkröfu, innflutningi vs. útflutning, glötuðum "náttúruverðmætum" og töpuðum tekjum vegna glataðra tækifæra við nýtingu landsvæða undir eitthvað annað.

Hinsvegar spyr enginn sig...hvað er ferðamennskan farin að kosta okkur ? Það komu hingað 600 þúsund ferðamenn í fyrra. Þeir þurftu flugvélar, flugvelli, hótel, bílaleigubíla, rútur, bensín og olíu, gótur, stíga, klósett og kamra og enginn spyr...hvað kostar og hver borgar ? Við erum farin að malbika og helluleggja yfir okkar helstu náttúruperlur einsog Þingvelli, Geysi, Gullfoss, Námaskarð, Dettifoss og Ásbyrgi en engin krefst þjóðarsáttar um eyðileggingu náttúruperla?

Það fylgir minni CO2 útblástur per milljón í gjaldeyristekjur af stóriðju en milljón í gjaldeyristekjur af ferðamennsku !!...og það hefur hvergi tekist að byggja upp vel stætt samfélag fólks sem hefur lifað af ferðamönnum nema í Las Vegas !!

[Magnús Birgisson (IP-tala skráð) 18.3.2012 kl. 20:26]

Marinó...ég verð líka að benda á að þú ert að gefa þér of mikið þegar þú gengur út frá því að óathuguðu máli að Kárahnjúkavirkjun valdi nettó útstreymi erlends gjaldeyris og neikvæðum viðskiptajöfnuði. Því hefur hvergi verið haldið fram í opinberri umræðu eða í þeim skýrslum sem út hafa komið að undanförnu.

Kárahnjúkavirkjun mun vonandi standa í 100 ár eða lengur. Það er því engin ástæða til að greiða upp lánin á skemmri tíma en það. Virkjunin sjálf mun skila byggingarkostnaði sínum í tekjum á 20 til 25 árum. Það er því hlutverk fjárstýringar innan LV að sjá til þess að útstreymið sé ekki meira en innstreymið á hverjum tíma og til þess nýtir fyrirtækið sér aðgang að erlendum lánsfjármörkuðum til þess að fjármagna framkvæmdir eða endurfjármagna eldri skuldir.

Sá aðgangur hefur haldist opinn og því engin ástæða til annars en að ætla að LV skili nettó innstreymi erlends gjaldeyris.

Ætli met arðgreiðslan sem tilkynnt var um í síðusut viku verði ekki í erlendum gjaldeyri ?...það kæmi mér ekki á óvart !

[Marinó G. Njálsson, 18.3.2012 kl. 21:07]

Magnús, bara svo þú vitir, þá byrjaði ég að kynna mér kostnað við virkjanir árið 1983.  Lokaverkefni mitt frá Stanford háskóla árið 1988 var reiknilíkan fyrir virkjanakerfi landsins.  Ég þekki því vel til líkana og forsenda um virkjanir.

Það tekur X ár fyrir Landsvirkjun og Alcoa Fjarðarál að greiða niður kostnað við framkvæmdir.  Þar til að þeim tímapunkti kemur, þá er "viðskiptajöfnuður" af framkvæmdunum neikvæður.  Ég er að benda á það.  Ég er ekki að setja eitt eða neitt út á að viðskiptalíkanið sé þannig, eins og bæði þú og Kristinn Pétursson virðist halda, heldur að benda á, að um þessar mundir þurfum við tekjuþátt inn í þjóðarbúið sem kostar okkur nánast ekkert í erlendum gjaldeyri eða skilar okkur strax meiru inn en streymir út.  Efling ferðaþjónustu er slíkur þáttur, aukning fiskveiðiheimilda er slíkur þáttur, efling hugverkaiðnaðar er slíkur þáttur.

Ég veit að virkjanirnar verða góð tekjulind þegar búið er að greiða upp lánin sem á þeim hvíla.  Ég segi hvergi að Kárahnjúkavirkjun valdi nettó útstreymi, ég segi bara að hún sé ekki komin réttu megin við núllið.  Framkvæmdirnar fyrir austan kostuðu gríðarlegar upphæðir sem nær allar voru teknar að láni í erlendum gjaldmiðlum.  Þar til búið er að greiða þær niður eru þær ekki að hjálpa okkur við að ná jákvæðum viðskiptajöfnuði, þó þær færi okkur sífellt nær slíku markmiði.  Þess vegna eru stórframkvæmdir skuldsettar í erlendum myntum ekki það sem þjóðarbúið þarf á þessari  stundu.  Við þurfum framkvæmdir sem hægt er að fjármagna hér innanlands, krefjast lítilla erlendra aðfanga og skila tekjum í erlendum myntum nær strax til baka.  Þetta er það sem ég er að tala um náttúran gefi okkur, en stóriðja ekki.  Þess vegna vil ég taka upp hanskann fyrir náttúruvernd núna.

[Guðmundur Jónsson, 18.3.2012 kl. 21:51]

1. sá sem vinnur við að þjóna öðru fólki fær alltaf lág laun í samanburði við þá sem hann þjónar.

2. náttúruvernd og ferðaþjónusta eru hugtök sem ekki fara saman á íslandi því nær allir túristar sem fluttir eru til landsins þurfa að koma mörg þúsund mílur með þotum áður en þeir fara að eyða peningum á íslandi.

3. innflutningur á túristum í hundruðum þúsunda með flugvélum er  stóriðja.

4. eftirfarand fullyrðing er sönn: fyrir hvern einasta lítra af vatni sem rennur óbeislaður til sjávar á íslandi þarf að brenna tilsvarandi magni af jarðefnaeldsneyti annarstaðar í heiminum.

[Kristinn Pétursson, 18.3.2012 kl. 22:27]

Alver og sjávarútvegur eru ekkert ólíkar atvinnugreinar -nema minna launahlutfall í álinu.

Ég held þetta sé svona:

Sjávarútvegur eyðir í olíu - svipað og súrálið kostar í álver c.a. 33%.

Orkan kostar c.a. 30% í álinu og annar kostnaður í útgerð er svipaður (veiðarfæri - smurolíur - tryggingar - o.s.frv...

Launin í sjávarútv er c.a 33% - en í álinu 12 -15%

Ég held að álið skili aaðeins meiri hagnaði en útgerðin.

Þetta eru því ekkert mjög ólíkar atvinnugreinar - þannig séð.  Báðar þessar atvinnugreinar skapa mikinn gjaldeyri.

Ég held að viðskiptajöfuður af álinu sé í plús en ekki mínus - en ég get ekkert "sannað" það með tölum

[Marinó G. Njálsson, 18.3.2012 kl. 22:49]

Ég verð bara að segja eins og er, aldrei hefur jafn einbeittur hópur manna haldið sig við ranga túlkun á orðum mínum.

Punkturinn sem ég er að setja fram er þessi:  Til að auka framleiðslugetu í áliðnaði með uppbyggingu nýrrar stóriðju, þá þarf gríðarlega fjárfestingu.  Mér hugnast t.d. mun betur sú nálgun sem farin er í Straumsvík núna, þar sem verið er að auka afkastagetu mjög mikið fyrir tiltölulega lága upphæð.  Hin mikla fjárfesting kallar á mikla skuldsetningu sem greiða þarf til baka með vöxtum.  Þar sem hluti fjárfestingarinnar er eingöngu möguleg með erlendum aðföngum þá rennur hluti erlendra lána strax úr landi aftur auk þess að við síðustu framkvæmd fór stórhluti launa einnig úr landi.  Tekjur nýrrar stóriðju fyrstu árin fara því fyrst og fremst greiða niður fjárfestingarkostnað til erlendra aðila.

Fiskveiðiflotinn og fiskvinnslan eru vannýtt.  Hægt er að auka afköst flotans og vinnslunnar mjög mikið án þess að fara í dýrar fjárfestingar.  Sama á við um ferðaþjónustu.

Allir þessir atvinnuvegir þurfa aðföng fyrir daglega starfsemi.  Allir eru að skila ákveðnum hluta rekstrartekna sinna inn í hagkerfið og til þess að gera viðskiptajöfnuð jákvæðan.  Spurningin er hver stór hluti fjármagnsliða (þ.e. afborganir lána og vextir) eru að virka neikvætt á viðskiptajöfnuðinn og hvort verið er í fjárfestingum sem virka neikvætt á viðskiptajöfnuðinn.

Ef þið ætlið að halda áfram að snúa út úr orðum mínum, þá verði ykkur að góðu, en þið eigið þau samskipti ykkar á milli.

[Haraldur Rafn Ingvason, 18.3.2012 kl. 23:15]

Varðandi þennan skrítna punkt nr. 4 hjá Guðmundi hér að ofan þá er alveg ljóst að brennsla jarðefnaeldsneytis mun bara aukast á næstunni - alveg sama hvort og hve mikið hér verður virkjað. Auk þess skipta virkjanir hér skipta litlu sem engu máli í orkubúskap heimsins.

[Ari (IP-tala skráð) 19.3.2012 kl. 00:44]

"Sala Alcoa á áli - frá Íslandi -  árið 2010 var 92 milljarðar - en sala á öllum þorski 72 milljarðar" - Kristinn Pétursson.

 Hvað í ósköpunum kemur það okkur við hvað ERLENT álfyrirtæki græðir á álsölu sinni??? Hagnaðurinn fer ekki til Íslands, Ísland græðir einungis á viðskiptum sínum við álfyrirtækið og launum til starfsmanna! Þetta er villandi samanburður því venjulegur Íslendingur heldur að þessar upphæðir sem þú gefur skili sér til landsins. Vinsamlegast talaðu um pening frá fyrirtækinu sem skilar sér til Íslands en EKKI frá því!

[Guðmundur Jónsson, 19.3.2012 kl. 09:39]

Haraldur Rafn

""

Varðandi þennan skrítna punkt nr. 4 hjá Guðmundi hér að ofan þá er alveg ljóst að brennsla jarðefnaeldsneytis mun bara aukast á næstunni - alveg sama hvort og hve mikið hér verður virkjað. Auk þess skipta virkjanir hér skipta litlu sem engu máli í orkubúskap heimsins.""

Víð íslendingar skiptum bara voðalega litlu máli í heiminum yfir höfuð, sama hvaðan horft er á málið ekki satt. það er hinsvegar ljóst að ef allir væru jafn duglegir og við íslendingar í nýtingu annarskonar auðlynda mundi það minka verulega bruna á jarðefnaeldsneyti í heiminun

Ari

"" Hvað í ósköpunum kemur það okkur við hvað ERLENT álfyrirtæki græðir á álsölu sinni??? Hagnaðurinn fer ekki til Íslands ""

75% af rekstri álvers á íslandi fellur til á íslandi, Það þýðir að hagnaður eða tap af 75% rennur beint til íslendinga.

10% renna svo til þeirra sem selja báxit.

10% renna til erlendra og innlendra skipafélaga.

+5% til -5% renna svo sem gróði eða tap til þess sem á álverið.(Útlendingar)

Svipað á við um sölu á þorski til útlanda

55% af rekstri útgerðarinnar á íslandi fellur til á íslandi.

25% rennur til Noregs eða Katar vegna kaupa á olíu.

15% renna svo tíl Chile eða Kína vegna skipa og véla kaupa.

+5% til -5% renna svo sem gróði eða tap til þess sem á útgerðina (meira en 50% íslendingar)

Þetta eru ekki nákvæmar tölur en ættu þó að gefa einhverja sýn á af hverju útflutningur á þorski og áli er sambærilegur með tilliti til fjárhagslegrar afkomu íslendinga.

[Rauða Ljónið, 19.3.2012 kl. 13:51]

Staða orkufyrirtækja batnar

Landsvirkjun og Orkuveita Reykjavíkur, tvö stærstu orkufyrirtæki landsins, birtu bæði ársreikninga sína síðastliðinn föstudag.  Þrátt fyrir að margt sé ólíkt með stöðu þeirra hefur undirliggjandi staða þeirra beggja batnað á síðasta ári miðað við nýbirta reikninga þeirra. Landsvirkjun er á ágætu róli og hefur mjög góða lausafjárstöðu.

 

Fjárhagsstaða Landsvirkjunar batnaði nokkuð á árinu 2011. Lausafjárstaða er sterk en í lok árs hafði Landsvirkjun aðgang að 645,7 milljónum dala. Handbært fé var 230 milljónir dala, óádregin veltilán 286 milljónir dala og óádregin langtímalán 130 milljónir dala. Til samanburðar eru afborganir langtímalána 129 milljónir dala árið 2012, 142 milljónir dala árið 2013 og 163 milljónir dala árið 2014.

Heildareignir Landsvirkjunar  í árslok 2011 voru 4.622 milljónir dala dala (585 milljarðar króna) og eiginfjárhlutfall 35,9%. Í lok ársins 2010 voru heildareignir 4.837 milljónir dala og eiginfjárhlutfallið 34%. Nettó skuldir lækkuðu á árinu um 171 milljónum dala og voru skuldirnar í árslok 2011 2.503 milljónir dala. (317 milljarða króna.

Breyttir samningar um raforkuverð

Í tilkynningu Landsvirkjunar segir að betri staða nú sé einkum vegna tekjuaukningar sem rekja má til breytinga á samningum um raforkuverð og hækkandi álverðs. Rekstrartekjur námu 436,2 milljóna Bandaríkjadala sem er aukning um 15,5% frá árinu áður. EBITDA nam 345,2 milljónum dala sem nemur 79,1% af tekjum en þetta hlutfall var 78,9% árið 2010. Handbært fé frá rekstri nam 267,2 milljónum dala sem er aukning um 16,4% frá fyrra ári. Hagnaður Landsvirkjunar eftir skatta nam 26,5 milljónum dala en var 72,9 milljónir dala árið 2010.

Álverð, erlendir skammtímavextir og þróun Bandaríkjadals gagnvart öðrum gjaldmiðlum (40% af skuldum í evrum) eru stærstu áhrifaþættir á rekstur Landsvirkjunar, segir í Morgunkorni Íslandsbanka. Það sem af er árinu 2012 hefur álverð verið tiltölulega lágt, en fer þó heldur hækkandi. Vextir eru enn lágir og útlit fyrir að svo verði áfram næsta kastið. Þá er gengi EUR/USD gjaldmiðlakrossins væntanlega tiltölulega hagstætt fyrir Landsvirkjun um þessar mundir en  Bandaríkjadalurinn hefur verið fremur sterkur gagnvart evrunni, segir í Morgunkorninu.