Ætli Steingrímur gefi kvóta af ótta við lögsókn?

Ég get ekki að því gert, að óttast niðurstöður samningaviðræðna sem Steingrímur ber ábyrgð á fyrir hönd Íslendinga.  Fjórum sinnum hefur hann og/eða samninganefnd sem hann skipaði lúffað í samningum við erlenda aðila og meinta erlenda aðila.  Þrjár Icesave umferðir voru farnar og í öll skiptin tókst samninganefndunum að sneiða hjá vilja Alþingis.  Í millitíðinni lúffaði Steingrímur skjálfandi af hræðslu yfir meintum erlendum kröfuhöfum, þegar samið var um að heimilin í landinu ættu að taka á sig klúður vanhæfra íslenskra bankamanna, en ekki þeir sem lánuðu þeim og sýndu með því enn meira vanhæfi.

Hingað til hefur Steingrímur ekki átt í vandræðum með að skilgreina samningsviðmið.  Í hvert sinn hefur nánast aðeins eitt þeirra nást, en hinum verið fórnað, þ.e. að ná samningi.  Óttast ég því að, eins og í fyrri samningum, fái mótaðilarnir nærri því allt sitt í gegn og við sitjum uppi með samning sem gengur þvert gegn íslenskum hagsmunum.

Vilji hjá Íslandi til að semja

Athugasemdir

[Geir Ágústsson, 13.1.2012 kl. 13:59]

Segðu!

Eða eins og þetta er orðað á einum stað: "Steingrímur J. Sigfússon verður alltaf undirleitur og laus í hnjánum þegar [erlendir kröfuhafar] koma með sínu fáránlegu kröfur."

[Quinteiras (IP-tala skráð) 13.1.2012 kl. 14:35]

Nú er reyndar ósvarað þeirri spurningu, hvort höfnun þjóðarinnar í atkvæðagreiðslu hefur einhverja þýðingu þegar málið kemur fyrir EFTA-dómstólinn.