Varð heimurinn hættulegri fyrir 10 árum eða gerðist að löngu fyrr?

Í dag 11. september eru 10 ár frá því að gerðar voru ótrúlega vel undirbúnar hryðjuverkaárásir á tvær borgir í Bandaríkjunum, New York og Washington.  Tala látinna skipti þúsundum og fleiri hundruð þúsund hafa látist í átökum í Afganistan og Írak sem beint eða óbeint má rekja til hefndaraðgerða Bandaríkjanna vegna árásanna.  Hvorugt af þessu ætla ég að fjalla um.

Oft er sagt að 11. september 2001 hafi heimurinn orðið hættulegri en áður.  Ég er ekki viss um að það sé rétt.  Ég held að 11/9 2001 hafi verið birtingarmynd þess að heimurinn hafi þróast smátt og smátt yfir í að vera mjög hættulegur í ár og áratugi þar á undan.  Raunar hafi vissri pressu verið létt þennan dag og heimurinn í reynd orðið öruggari.

Frá stofnun Ísraelsríkis árið 1948 hefur byggst upp gríðarleg spenna í Miðausturlöndum.  Spenna sem Vesturlöndin hafa ekki gefið nægilegan gaum eða talið nægilega hættuleg til að leysa á farsælan hátt.  Í árhundruð hefur verið ágreiningur um nýtingu ákveðinna landsvæða á milli gyðinga, hinna kristnu Vesturlanda og múslima sem búa fyrir botni Miðjarðarhafs og löndunum þar í kring.  Eftir lok síðar heimstyrjaldarinnar þá fylltust Vesturlöndin sektarkennd vegna helfarar nasista á hendur gyðingum og ákváðu að slá tvær flugur í einu höggi, þ.e. að enda skærur við hersveitir gyðinga sem höfðu herjað á breska hernum á svæðinu og finna evrópskum gyðingum samastað í nýju landi.  Niðurstaðan var stofnun Ísraelsríkis.

Nú ætla ég ekkert að tjá mig um réttlæti þessarar ákvörðunar og mun ekki taka afstöðu til kröfu gyðinga til þessa lands.  Hvorugt skiptir máli varðandi þessa færslu.  Nei, efni hennar er afleiðingarnar af þeim óleystu málum sem komu upp í kjölfar stofnunar Ísraelsríkis.

Greinilegt er að stofnun nýs ríkis á svæði þar sem fólk af ólíkum uppruna bjó var ákaflega illa ígrunduð og ekki síst illa undirbúin ákvörðun.  Efast ég þar á engan hátt um réttmæti þess að gyðingar eignist sitt ríki, en hvernig var staðið að því var augljóslega kolrangt.  Stórir hópar Palestínumanna sem bjuggu á því svæði, sem féll undir hið nýja ríki, voru ósáttir við ákvörðunina, ákváðu að una henni ekki og flytja frekar af landi sínu.  Fluttust þeir að mestu til Jórdaníu, en einnig til annarra landa í kring.  En það voru ekki bara Palestínumenn sem voru ósáttir við hið nýja ríki, nágrannar þessu litu einnig á það sem þyrn í síðu þjóðanna.  Reyndu þau á einum tímapunkti að eyða ríkinu með hernaði, en tókst ekki betur til en svo að bíða afhroð.  Síðan hafa verið háðar nokkrar styrjaldir sem allar eiga það sammerkt að Ísrael hefur haft betur eða í versta falli náð að halda í horfinu.  Ekki er hægt að tala um sigurvegara, þar sem aldrei hefur komist á varanlegur friður sem allir aðilar geta lifað við.

Það er þessi vangeta alþjóðasamfélagsins að leysa ágreininginn á milli Ísraels og nágranna þeirra sem er megin ástæðan fyrir því að heimurinn hefur smátt og smátt orðið hættulegri.  Haldi menn að hernaðaraðgerðir leysi vandann, þá hefur hið gagnstæða komið í ljós.  Með auknum hernaði hefur spennan og þar með hættan ávallt aukist.  Kynslóð eftir kynslóð af múslimum hefur alist upp við hatur á Ísrael og Vesturlöndum.  Þó hóparnir hafi verið misstórir eftir löndum, þá eru þeir þarna, og í sumum löndum er nánast hægt að segja að þetta hatur sé landlægt.

Birtingarmynd gerandans í því óréttlæti, sem múslimum í nágrannalöndum Ísrael fannst bæði þeir og trúbærður þeirra í Palestínu höfðu verið beittir, var fyrst og fremst Bandaríkin.  Af þeirri ástæðu færðist hatur á fólks smátt og smátt yfir á Bandaríkin, en þau fóru ekki leynt hve mikið þau studdu tilvist Ísraelsríkis að ónefndum alls konar aðgerðum sem Bandaríkin hafa staðið fyrir í Miðausturlöndum.

Óleyst mál eiga til að vinda upp á sig og verða sífellt erfiðari viðfangs.  Svo er reyndin með þetta mál.  Vesturlandabúar hafa mátt reyna á eigin skinni hina stigmagnandi ógn sem stafaði af óánægðum múslimum í Miðausturlöndum og norðanverðri Afríku.  Alls konar atvik komu upp og hryðjuverkaárásir urðu sífellt svæsnari.  Um tíma voru það tíð flugrán, flugvél var sprengd upp yfir Lockerbie í Skotlandi, sprengjur sprengdar á flugvöllum, saklausir ferðamenn myrtir í flugstöðvum, sprengju sprengdar hér og þar.  Með hverju árinu sem leið varð ógnin var hryðjuverkum meiri og heimurinn því hættulegri til að búa í.  Persaflóastríðið varð síðan enn frekar til að hella olíu á eldinn.

Flugránin og árásirnar á Tvíburaturnana í New York og Pentagon í Washington voru til vitnis um hve hættulegur heimurinn var orðinn.  Hver sem stóð að baki þessu árásum var greinilega til í að grípa til ákaflega róttækra aðgerða við að koma sínum málstað á framfæri og tryggja framgang sinna mála.  Árásirnar voru afleiðing af þessum ásetningi, þ.e. raunbirting hættunnar.  Raunar má segja að heimurinn hafi orðið hættu minni í kjölfar árásanna, vegna þess að þeim var lokið.  Með árásunum fækkaði hættunum um eina (eða tvær) og það ekki neina smávægilega.

Dagana eftir 11/9/2001 var eins lítil hætta samfara því að fljúga milli staða á hnettinu og hægt var að hugsa sér.  Dagana fyrir hafði aftur verið ákaflega hættulegt að fljúga og hámarki náði hættan fyrir farþega vélanna fjögurra sem notaðar voru í árásirnar.

Það er margt líkt með hryðjuverkum og náttúruhamförum.  Minnstar líkur eru á nýjum stuttu eftir að atburður hefur átt sér stað og þær aukast sífellt eftir því sem fjær dregur.  Suðurlandsskjálftinn 2008 gerði það líklegast að verkum að dregið hefur verulega úr hættunni af nýjum stórum jarðskjálfta nálægt Hveragerði og Selfoss á næstu árum.  Hafi nýr jarðskjálfti ekki riðið yfir fyrir 2088, þá er hættan á nýjum skjálfta aftur orðin umtalsverð.

Varð heimurinn hættulegri 11/9/2001?  Mitt svar er nei.  Hann varð, þó furðulegt sé, öruggari af þeirri einföldu ástæðu, að mjög sjaldgæft er að mannskæð hryðjuverk verði strax í kjölfar mannskæðra hryðjuverka.  Það sem aftur gerðist 11/9/2001 er að almenningur varð betur meðvitaður um hætturnar í umhverfi okkar.  Hann áttaði sig betur á því hve langt þeir sem stóðu að árásunum voru tilbúnir að ganga til að vinna málstað sínum brautargengi.  Að almenningur varð meðvitaðri um hve mikil ógnin er gerði, eins furðulegt og það virðist hljóma, heiminn öruggari, þar sem besta vörn við afleiðingum ógna er að vera meðvitaður um hvað gæti gerst og kunna að bregðast við hættumerkjum í umhverfinu.  Afleiðingar náttúruhamfara eru almennt tvenns konar, þ.e. beint tjón af hamförunum og síðan röskun sem tjónið veldur á daglegum störfum fólks, fyrirtækja og stjórnvalda.  Þannig er þetta líka með hryðjuverk.  Þau leiða af sér beint tjón, en síðan leiða þau líka af sér röskun sem er oftar en ekki mun kostnaðarsamara en hið beina tjón. 

Sé menn búnir undir að bregðast við hugsanlegri röskun, þá verða afleiðingarnar minni.  Þetta kom vel í ljós 11/9/2001.  Þrátt fyrir að mörg fyrirtæki hefðu misst stóran hluta starfsemi sinnar, þá voru þau nettengd allan tímann.  Vefir fyrirtækjanna voru aðgengilegir án truflunar allan þann dag og næstu daga.  Aðrar starfsstöðvar fyrirtækjanna voru "virkar", þ.e. fólk var starfandi þar og hafði aðgang að öllum nauðsynlegum gögnum fyrirtækis síns.  Ástæðan var sú, að nokkrum árum áður hafði verið reynt að fella Tvíburaturnanna með því að sprengja mikilvægar stoðir í kjallara þeirra.  Fyrirtækin í byggingunum tóku það alvarlega og bjuggu sig undir aðra slíka árás, þó svo að engum hafi dottið í hug að hún yrði framkvæmd á þann hátt sem gert var.  Með því að búa sig undir röskun er dregið úr hættunni sem fylgir ógninni.  Þess vegna varð heimurinn á vissan hátt hættuminni 11/9/2001.  Hvort hann hafi haldist hættuminni síðan er svo allt annað mál og atburðunum 11/9/2001 í sjálfu sér óviðkomandi.

Athugasemdir

[Siggi T. (IP-tala skráð) 11.9.2011 kl. 13:32]

Maður mundi halda að það væri auðveldara að komast yfir hættuleg eiturefni, í dag en fyrir 10 árum, þess vegna held ég að ástandi sé verra í dag, samanber Noreg.

Árni Páll og ólöglegu gengisbundnu lánin.

Á sprengisandi í morgun sagði Árni Páll að þótt þetta hafi verið ólögleg lán, þá hafi bankarnir, þrátt fyrir það orðið að afskrifa þessi lán i bókum sínum.

Sem sagt ef maður verður að skila þýfi, þá þíðir það niðurfærslu eigna hjá viðkomandi.

Árni Páll hlýtur að eiga annan betri.

Guðmundur í Brim fékk 20 miljarða afskrifaða hjá Landsbankanum, en búið er að afskrifa 22 miljarða hjá heimilum landsins, hjá fjármálastofnunum landsins, sem sagt það er greinilegur ásetningur hjá norrænu velferðarsstjórninni að láta heimili landsins borga allan skaðan sem varð í hruninu.

[Marinó G. Njálsson, 11.9.2011 kl. 14:12]

Siggi T., ég er að tala um hvort heimurinn varð hættulegri við árásina fyrir tíu árum, ekki hvað hefur gerst síðar vegna t.d. innrásanna í Írak og Afganistan.  Þetta er vangavelta um það hvenær skapaðist hættan sem raungerðist í hryðjuverkunum 11/9/2001 og hvort á þeirri stundu hafi heimurinn orðið hættumeiri eða hættuminni.

[Eyjólfur G Svavarsson, 11.9.2011 kl. 15:37]

Mín skoðun á því er sú, að heimurinn hafi sjaldan eða aldrei verið hættulegri en núna. Það er svo mikil ólga allstaðar þarna austurfrá. Og ég hef ákveðna skoðun á því hverju það er að kenna en ég vil hafa þá skoðun fyrir mig.Það hafa aldrei verið til eins öflug vopn og til eru í dag, það má því ekki mikið út af bera til að allt fari í bál og brand. Einn byrjar og svo kemur skriðan og þá er þetta búið spil. Norður Kórea er mjög hættuleg, með mjög öflug vopn og stóran her. íranar eiga kjarnorkuvopn líka, en mér finnst norður Kórea vera einna mest einangruð af þessum komunistaríkjum, og því hættulegust og líklegust til að byrja að nota kjarnavopn.

[Eggert Guðmundsson, 11.9.2011 kl. 21:26]

Heimurinn varð hættulegur um leið og peningagræðgi varð að veruleika. Bæði fyrir og eftir 2001 þá hafa peningaleg öfl verið ávalt að reyna að auka völd sín.

Það hefur aldrei skipt neinu máli hvaða hörmungar þessi valdabarátta veldur fyrir fólk og samfélög þess.

Peningaaflið styrkir þá sem geta aukið þeirra mátt-  þannig er staðan.

Þess vegna get ég sagt með góðri samvisku um að heimurinn hafi ekkert orðið hættulegri eftir 11.sepember 2001 , nema síður sé.

Ég get einungis séð að almenningur í heiminum og sé að opna augun  fyrir mætti peningaaflsins og er reiðubúinn að  berjast á móti þeim sem hafa skapað og styrkt öfl sem auka á ávinning á framlagi þeirra.

[Eggert Guðmundsson, 11.9.2011 kl. 21:50]

Sagt er að að auður heims sé í höndunum á 5 fjölskyldum. Allar eru þessar fjölskyldur með tengsl við Gyðingsdóminn.

[Eggert Guðmundsson, 11.9.2011 kl. 21:58]

Það má segja að barátta fyrir réttlæti sé ekki, og á ekki að vera áhyggjuefni. En þó tel ég áhyggjur Eyjólfs hér að ofan séu raunhæfar.

Raunhæfar því að það verður ekki neins svifis -til að viðhalda fengnum hlut.

Það verður forvitnilegt að horfa á Evrópu og viðhorf ESB- með tilliti til þeirra hugmynda um frið.

Hver verður fórnarkostnaðurinn fyrir þennan frið- Kannski meiri vopnasala til þeirra sem lenda í peningavandræðum, eins og skilyrði Frakka voru til Grykki?

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 12.9.2011 kl. 07:17]

Þetta er sem sagt allt gyðingum að kenna, skv. þinni heimsmynd og ruglinu hér að ofan, Marínó Njálsson. Þá veit ég hvað þú ert! Mun sjá til þess að gyðingar lendi ekki ferðamannahópi hjá þér í framtíðinni. Það hlýtur að vera þeirra persónuvernd.

Þú ert búinn að fá svar við dónaskap þínum á bloggi mínu. Lestu það hér:

http://www.postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/1190449/

[Sigurður M. Grétarsson (IP-tala skráð) 12.9.2011 kl. 09:12]

Hvernig Vilhjálmur Örn fær gyðingahatur út úr skrifum Marinós er mér hulinn ráðgáta. En hafðu ekki áhyggjur Marinó. Vilhjálmur hefur alla tíð gert mikið af því að væna menn af ósekju um gyðingahatur. Einnig hefur hann alla tíð gert mikið af því að ásaka menn af ósekju um stuðning við hryðjuerk eða hryðjuverkamenn. Í hans augum er það að gagnrýna framferði Ísraela eða styðja frelsisbaráttu Palestínumanna bæði gyðingahatur og stuðningur við hryðjuverk. Ég hef fundið þetta á eigin skinni enda hefur hann sagt þetta og ýmislegt fleira um mig eins og að ég sé "stuðningmaður fyrirætlana Hitlers" þó ég hafi aldrei nokkurn tímann skrifað eða sagt neitt sem réttlætir slíkar ásakanir.

Hvað söguskýringar þínar varðar þá er ein villa í þeim. Palestínumenn fóru ekki í stórum hópum til nágrannalanda sinna bara af því að þeim líkaði ekki vistinn í Ísrael. Þeir fóru áður en Ísraelsríki var stofnað og var það afleiðing grimmilegra þjóðernishreinsanna hryðjverkasveita Zíonista á borð við Hannag, Irgun og Stern. Flóttamennirnir voru hraktir af heimilum sínum.

[Marinó G. Njálsson, 12.9.2011 kl. 11:13]

Vilhjálmur, hvergi í skrifum mínum veitist ég að gyðingum, heldur set ég sökina á alþjóðasamfélagið.  Ég bendi á hlutlausan hátt á þær deilur sem hafa staðið yfir og viðurkenni rétt gyðinga til lands.  Ég bendi á að illa hafi verið staðið að stofnun Ísraelsríkis enda var það gert í fljótfærni til að sefa samvisku Vesturlanda og varpa ég engri sök á gyðinga út af því.  Þú mátt kalla mig hvaða nöfnum sem þú vilt, en að stimpla einhver "gyðingahatrara" vegna þess að viðkomandi hefur skoðun sem ekki fellur að finni er í besta falli hjákátlegt og í versta falli til að hafa áhyggjur af þeim sem gerir slíkt.

Sigurður, ég svo sem vissi af þessu, en ákvað að fara pent í þetta, einmitt til að fá ekki á mig stimpil gyðingahatrara.  Takk fyrir innlitið.

Vilhjálmur, varðandi þau völd þín að gyðingar lendi ekki í ferðamannahópum minum í framtíðinni, þá ert þú nú ekki það almáttugur að þú getir komið í veg fyrir það.  Þess fyrir utan sé ég ekki ástæðuna, þar sem eina sem ég hef sagt er að leysa þurfi úr þeim ágreiningi sem er í gangi, þannig að allir megi lifa sæmilega sáttir við sitt.  Vill svo til að kosher gyðingarnir sem ég ferðaðist með í sumar voru gjörsamlega sammála mér um það og hrósuðu mér fyrir hreinskilni mína þegar þetta málefni var rætt eftir hátíðarmálsverðinn á laugardagskvöldi.  Ætli það verði ekki fyrst leitað til þeirra um álit á mér, áður en leitað verður til þín. En þess fyrir utan, þá hef ég ekki áhyggjur.  Ég fer þá bara með einhvern annan hóp.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 12.9.2011 kl. 12:26]

Álit þitt á stofnun Ísraelsríkis gef ég ekki mikið fyrir Marínó. Þú gefur enga aðra mynd en þá, að það sé Ísraelsríki og vandamáli gyðinga sem sé hægt að varpa beint sem sök á 9-11. Í raun er það svo, að það eru gyðingar og Ísraelsmenn og Ísraelsríki sem þurfa, fyrir utan Bandaríkjamenn, að þola það að vera kennt um ódæði verstu fasista nútímans, öfgamúslímanna. Hinn múslímski heimur er heltekinn af þeirri skoðun, að 9-11 sé samsæri gyðinganna og BNA. 

Gyðingar eru vondu vanir, enda hefur ekki liðið einn dagur frá lokum síðara heimsstríðs, að þeim hefur ekki verið kennt um helför sína og margt annað sem úrskeiðis fer í heiminum. Múslímar eru engin fórnarlömb í 9-11 dæminu, eins og þeir reyna að sýna sjálfa sig, en fórnarlömbunum, Bandaríkjamönnum og stjórn þeirra er nú kennt um að hafa staðið á bak við 9-11 á einn og annan hátt.

Þegar maður kennir fórnarlambinu um ódæðið er maður orðinn að ódæðismanni, og mér sýnist Marínó, að þú sért búinn að velja þér hóp, nema að þú hafir ekki hugsað dæmið til enda.

[Marinó G. Njálsson, 12.9.2011 kl. 12:40]

Vilhjálmur, ég er farinn að efast stórlega um lesskilning þinn.  Hvergi í minni færslu eða mínum málflutningi kenni ég Ísrael, gyðingum eða Ísraelsríki um, heldur því að ekki hafi verið leyst úr þeim vanda sem skapaðist samhliða stofnun Ísraelsríkis.  Það er ekki gyðingum að kenna, að illa var staðið að stofnun ríkisins að hálfu alþjóðasamfélagsins.  Eða ert þú að halda öðru fram?

Ég bið þig um að halda þig við efni færslunnar.  Ef þú vilt ræða samsæriskenningar eða helförina, þá gerir þú það ekki á þessu þræði.

Heldur er hún aum síðasta málsgreinin þín og lýsir rökþroti að snúa mínum málflutningi upp í að ég kenni fórnarlambinu um eitthvað.  Eina sem ég hef bent á er að framferði BNA í Miðausturlöndum hefur ýtt undir hatur tiltekinna hópa múslima á þeim.  Hryðjuverk, í hvaða mynd með þau eru framkvæmd, eru vegna ástands einstaklingsins sem það framkvæmir en ekki einhverra annarra.  Þú ert með þessu að segja að líti svo á að einstaklingur sem verður fyrir ofbeldi eigi sök á því.  Nú er tími til kominn að líta vel inn á við, því margur heldur mig sig.

[HA (IP-tala skráð) 12.9.2011 kl. 12:46]

Eru allir búnir að gleyma Kalda Stríðinu? Þá var heimurinn talinn vera í mikilli og bráðri hættu. Ekkert varð þó af kjarnorkustríðinu milli austurs og vesturs  sem átti að tortíma öllu lífi á jörðinni. Þá varð líklega að virkja hræðsluáróðurinn upp á nýtt. Svo núna heitir það "stríðið við hryðjuverk". En hversu raunveruleg er þessi ógn? Hvers miklar líkur eru á því að einstaklingur látist af völdum hryðjuverks? Meiri en af völdum bílslyss eða inflúensu? Eða er þetta úlfur, úlfur eins og Kalda Stríðið? Þá voru það brjálaðir kommúnistar sem vildu að sögn sprengja allan heiminn í loft upp. Núna heita þeir eitthvað annað.

Spurningin sem eftir situr er: hvernig metur maður muninn á raunverulegri ógn annars vegar og hins vegar hræðsluáróðri þegar maður gerir áhættumat?

[Ólafur Als, 12.9.2011 kl. 13:28]

Sigurður; ef til vill er ekki nema von að Vilhjálmur saki þig um Gyðingahatur, þegar þú ferð ekki betur með sögulegar staðreyndir um flótta og nauðaflutninga s.k. palestínu-araba. Um tíma fyrir stofnun Ísraelsríkis voru palestínumenn hvattir til þess að flytja frá Ísrael með þeim orðum, m.a. að þeir gætu snúið fljótlega aftur, þegar hersveitir araba væru búnir að eyða ríkinu. AРAUKI, hröktu meðlimir fyrrverandi hryðjuverkasamtaka gyðinga fjölmarga araba frá sínum heimilum, sérstaklega í byggðum við ströndina.

Líkt og þú, Marínó, líktir Vilhjálm nokkurn við múslimahatara, þá er e.t.v. ekki nema von að sá hinn sami endurgjaldi þér þröngsýnina.

Sama hvað segja má um múlimska trú, þá hefur þeirri trú verið beitt af áhrifaríkum trúarleiðtogum og ríkjum til þess að ala á ofbeldi, hatri og fjöldamorðum. Þessi iðja á sér mun lengri sögu en stofnun Ísraelsríkis en segja má að innrás Sovétmanna í Afganistan hafi á sínum tíma plægt akurinn fyrir þeirri hrinu ofbeldis í nafni Allah og Múhameðs sem síðar hefur einkennt okkar daga. Ég kannast ekki við að Kóraninn hvetji til fjöldamorða, m.a. á korum og börnum, en þó er það athugunarvert að sum arabaríki og fjölmargir trúarleiðtogar múslima skuli hvetja til slíks.

Án fjárstuðnings Saudi-Arabíu, sem býr við sérdeilis ofstækisfulla túlkun Kóransins, hefðu hryðjuverkasamtök í nafni Allah og Múhameðs ekki náð verulegri fótfestu. Hryðjuverkastarfsemi á veraldarvísu er nefnailega fokdýr iðja. Hins vegar eru þeir ekki of ánægðir með þróun mála, sérstaklega þegar haft er í huga að aðili á borð við Al-Quida lýsti yfir stríði á hendur þeim.

Hryðjuverkasveitir gyðinga höfðu um áratugi barist gegn hersetu Breta en einnig voru þær stofnaðar sem andsvar við tilraunum til þess að hrekja þá frá Palestínu, eins og landsvæðið var kallað þá, allt frá dögum Rómverja. Gyðingar lærðu fljótt að tileinka sér ofbelsdisaðferðir þær sem þeir sjálfur höfðu verið beittir enda má segja að menning og siðir þessa landsvæðis feli í sér að samræður eiga sér stað með vopnum og ofbeldi.

Fjölmargir á Íslandi virðast fóstra þá hugmynd að ofbeldi geti aldrei leitt til góðs. Ég skil ekki slíkan barnaskap. Sjálfsvörn er ein tegund ofbeldis, svo nokkuð sé nefnt. Sagan sýnir að á stundum er til einskis, reyndar stórhættulegt, að leyfa ofbelsdisöflunum að komast upp með framferði sitt. Hins vegar er það virðingarvert að reyna eftir fremsta megni að útkljá deilumál án ofbeldis. Um það, að minnsta kosti, getum við verið sammála ...

Hatur fjölmargra araba í garð gyðinga á sér langa sögu, langt út fyrir ramma stofnunar Ísraelsríkis, þó svo að sá atburður hafi vissulega gefið hatrinu einbeittari stefnu - og í framhaldi af því hefur hatrið einnig að stórum hluta beinst að Bandaríkjunum, helsta stuðningsaðila Ísraels. Trúarleiðtogar fjölmargra múslima og all margir þjóðarleiðtogar hafa opinskátt hvatt til haturs og morða á gyðingum og vesturlandabúum. Í skólum er víða alið á þessari trú, í gegnum sjónvarp og útvarp og aðra miðla er börnum kennt að fyrirlíta gyðinga og þeir jafnvel kallaðir réttdræpir.

Tilraunir fjölmargra góðra manna til þess að koma á friði fyrir botni Miðjarðarhafs hafa til þessa ekki borið ávöxt. Skref í áttina hafa þó verið stigin og ekki þess að vænta að stórstríð muni brjótast út í náinni framtíð. Því miður stóð Arafat gegn samkomulagi sem var gert á sínum tíma og var sá einstaki atburður, sem Clinton var sárastur yfir að ekki skyldi nást í gegn. Síðan hefur sumt orðið til þess að gera vont ástand verra og er báðum aðilum um að kenna.

Merkilegt nokk, þá hafa m.a. vesturlönd stutt með fjárframlögum þá haturfylltu sýn á gyðingum sem alið er á í ýmsum skólum á heimastrjórnarsvæðum palestínumanna. Auð þess, m.a. að takast á við þessa hatursverksmiðjur, þá verður umheimurinn sem fyrst að aðstoða við stofnun grannríkis Ísraela, sem yrði þess umkomið að lifa í friði og hagsæld við hlið þess. Þetta er vitanlega ósk allra velviljaðra manna - en NB eru stríðandi fylkingar múslima þessu ósammála og einnig er hávær hopur innan Ísraels ekki sáttur.

Veit ekki hversu hættulaust ástandið er almennt nú, eftir næn eleven. Veit ekki hvað fólk í London, Madríd og á Bali segir um hættuleysið. Ætli stríðið gegn hryðjuverkum hafi haft áhrif? Í þá áttina að ástandið er hættuminna? Er eina svarið að eyða Ísraelsríki, til þess að friðþægja hatursöflum öfgamúslima? Er svarið að við á vesturlöndum skilgreinum og setjum öfgaöflunum stólinn fyrir dyrnar. Eða eigum við áfram að kvarta yfir styrk Ísraela og einbeittan vilja þeirra til þess að verja landamæri sín? Ef til vill er þetta í höndum æðri máttarvalda, að gefa þessu blessaða fólki von um frið, en ekki manna?

[Marinó G. Njálsson, 12.9.2011 kl. 15:48]

Óli, þessi athugasemd þín á ekki heima á þessum þræði og er mér skapi næst að fjarlægja hana, en læt hana þó standa.  Hún er að mínu mati alveg út úr kú við innihald færslunnar með örlítilli undantekningu.

Varðandi það að ég hafi átt skilið að vera kallaður gyðingahatrari vegna þess að ég velti því fyrir mér hvort Vilhjálmur væri múslimahatrari, þá er mér gjörsamlega ómögulegt að skilja slíka rökleysu.

Ekki hef ég nokkru staðar talað um hættuleysi, þannig að það tengist ekki minni færslu.  Minn punktur er, að hinn almenni málflutningur um 11/9/2001 er að þá hafi heimurinn orðið hættulegri.  Ég er ekki sammála þeirri staðhæfingu, heldur að þá hafi heimurinn einmitt tímabundið orðið hættu minni, líkt og á árunum eftir Heklugos eru minni líkur á gosi en á árunum fyrir gos.

[Ólafur Als, 12.9.2011 kl. 16:22]

Sæll Marínó,

ekki skil ég þessa ólund í þér. Og heldur er sterkur vilji þinn til þess að mistúlka orð mín. Fæ ekki skilið hvers vegna.

Endilega eyddu þessari færslu, Marínó. Henni var ætlað að gefa örlitla sýn inn í málið, þ.e. er varðar ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs.

Í stað hættuleysis, hefði vitanlega átt að standa hættuminna.

E.t.v. var samlíkingin við náttúruhamfarir ekki sú besta - enda er hættan á eftirskjálftum, nokkuð stórum, jafnan mest í tiltekinn tíma eftir þann stóra. Að öðru leyti tek ég undir þetta með að hættan hafi verið minni í vissan tíma, spurning hven langan?

Kveðja frá Noregi